I tak z tej pasji i zabawy narodził się „Anthony Bourdain: No Reservations”. Przez siedem lat powstało ponad 140 odcinków. Jeździł po całym świecie i pokazywał nam smaki życia i jedzenia, ale zawsze osadzone w konkretnej sytuacji danego kraju. Do jednych z  najbardziej pamiętnych odcinków należał ten zrealizowany w Bejrucie w 2006 r., w trakcie konfliktu izraelsko-libańskiego. W samym centrum konfliktu Mr. Fenomen  zamiast odłożyć kamerę i uciekać z kraju, zdecydował się nagrywać dalej, dokumentując swoje dni w oblężonym Bejrucie, z którego ostatecznie został ewakuowany. Ten wspaniały odcinek „No Reservations”  nie dość, że został nominowany do nagrody Emmy, stał się drogowskazem do budowania narracji o jedzeniu w tle bieżących wydarzeń w danym kraju dla całej serii, która stała się kultowa. Siedział w jakiejś knajpce w Iranie czy Kongo i pijąc zmrożone piwo próbował zrozumieć los mieszkających tam ludzi, czerpiąc radość z obcowania z ludźmi, którzy w świecie zachodu czuliby się zniewoleni, a tam pogodzeni ze swoim istnieniem, gdzie właśnie posiłek, jedzenie jest czymś co stanowi o ich wolności.

Fenomen Bourdaina, to również szybkie wchodzenie w relacje, bez barier, bez uprzedzeń, z otwartością na inność, bo jak twierdził inność to historia, a bez niej jesteśmy niczym.  Szukanie  wolności dla każdego z nasz może być czymś innym. Patrzyłem na niego i wiedziałem, że on wolność znajdował w jedzeniu. Kochał wieprzowinę, to ona  go napędzała, bez niej nie mógł wylecieć z jakiekolwiek kraju. O jakże cierpiał, gdy był w Iranie. Fenomen, mistrz riposty, mistrz narracji, człowiek tak wielu talentów zmarł 8.06.2018r, pokonał go jego demon – depresja, z który pomimo zewnętrznego szczęścia, wewnętrznie go zniszczył.